Slechthorend

Je bent slechthorend als je minder hoort dan voorheen. Voor audiologen en KNO-artsen geldt als criterium van een gehoorverlies van zo’n 35 decibel op je beste oor. Dat is ook het formele criterium om in aanmerking te komen voor een vergoeding van hoorapparatuur. Onder de grens van 35 decibel is er sprake van een licht gehoorverlies.

Er bestaan verschillende oorzaken voor gehoorverlies:

• Oorsmeer: het oor zit vol oorsmeer waardoor het geluid niet goed doorgegeven kan worden.
• Gehoorschade: wanneer iemand te lang blootstaat aan te hard lawaai, kan hij of zij gehoorschade oplopen.
• Medicijnen: gehoorverlies kan ook veroorzaakt worden door bijwerkingen van bepaalde medicijnen.
• Ouderdom.
• Ongezonde levensstijl: door (teveel) roken of verkeerde voeding vermindert de bloedtoevoer naar het oor.
• Erfelijkheid: slechthorendheid kan erfelijk zijn. Maar iemand met erfelijke slechthorendheid hoeft niet per definitie slechthorende ouders te hebben.
• Hooraandoeningen: tinnitus, hyperacusis en de ziekte van Ménière kunnen zorgen voor een verminderd gehoor.
• Syndroom: slechthorendheid maakt onder andere onderdeel uit van het syndroom van Usher, het syndroom Pendred, het syndroom van Alport en het syndroom van Waardenburg.

Verschillende gradaties slechthorendheid
Slechthorendheid wordt over het algemeen uitgedrukt in dB HL (decibel hearing loss). Precieze grenzen tussen diverse gradaties van slechthorendheid zijn er niet, maar globaal zijn de volgende verschillen aan te geven:

• 0 – 30 dB verlies: normaal gehoor tot licht slechthorend. Men hoort bijna alles of heeft moeite met het verstaan van gefluister.
• 31 – 60 dB verlies: matig slechthorend. Men verstaat alleen met een hoortoestel in pas echt goed wat er gezegd wordt in een gesprek met minstens vier personen.
• 61 – 90 dB verlies: ernstig slechthorend. Alleen met een hoortoestel in verstaat men wat er gezegd wordt in een gesprek met één persoon.
• > 90 dB verlies: zeer ernstig slechthorend tot doof. Ook met een hoortoestel in kan men nauwelijks meer geluiden horen. Er wordt ook nauwelijks meer verstaan wat er gezegd wordt in een gesprek met één persoon.

Verschillende soorten slechthorendheid
Het soort en het aantal decibel gehoorverlies verschilt per persoon. Over het algemeen wordt er onderscheid gemaakt tussen drie typen slechthorendheid: geleidingsslechthorendheid, perceptieslechthorendheid en gemengd gehoorverlies.

Geleidingsslechthorendheid
Als er iets mis is met het uitwendige oor of in het middenoor, kan het geluid niet goed doorgegeven worden en is er sprake van geleidingsslechthorendheid. Mogelijke oorzaken zijn: een flinke prop oorsmeer in de gehoorgang, een gaatje in het trommelvlies, een middenoorontsteking, een ziekte als otosclerose, of verkalkte gehoorbeentjes.

Geleidingsslechthorendheid is soms te genezen. Bijvoorbeeld door het uitspuiten van een verstopte gehoorgang of het herstellen van een scheurtje in het trommelvlies door middel van een operatie. In het geval van vergroeide of verkalkte gehoorbeentjes is er sprake van permanent gehoorverlies.

Perceptieslechthorendheid
Perceptieslechthorendheid wordt veroorzaakt door een probleem in het binnenoor, in de gehoorzenuw of in de auditieve hersendelen. Zo’n probleem heeft invloed op de waarneming, de perceptie, van geluid. Het kan bijvoorbeeld zijn dat de haarcellen in het slakkenhuis beschadigd zijn. Oorzaken van perceptieslechthorendheid zijn: slijtage van de haarcellen, gehoorschade door te harde geluiden, erfelijkheid of medicijnen. Perceptief gehoorverlies is meestal onherstelbaar.

Gemengde slechthorendheid
Gemengde slechthorendheid is een combinatie van perceptie- en geleidingsslechthorendheid.

Hulpmiddelen
Slechthorendheid kan in onze maatschappij, waarin informatie en sociale netwerken een grote rol spelen, een zeer beperkende aandoening zijn met grote consequenties voor het psychisch welbevinden van iemand. Slechthorendheid is niet te genezen, maar met behulp van hoorhulpmiddelen kan een slechthorende een relatief normaal leven leiden.

Bron: Doof of zo? Wegwijzer bij gehoorverlies, NVVS en 101 vragen over horen